Ik Geloof…

Dit is een moeilijke stuk voor mij om te schrijven maar zo kan ik woorden dat ik meestal gebruik leren.

Ik weet het niet of het duidelijk is dat ik in alles geloof totdat je aan mij kan bewijzen dat het niet waar is. Maar tja, dit is zo en zo ben ik. Toen ik een klein kind was, mijn moeder leerde ons veel over engelen en geesten, over God en nog wat. Door mijn leven heb ik veel rare dingen meegemaakt. De meeste herinneringen zijn echt mooi en belangrijk voor mij. Ik geloof in engelen, niet zoals die van de bijbel, maar een energiek wezen, en ik geloof dat ik engelen heeft heb gezien. Dat op bepaalde momenten engelen heeft hebben mijn leven gered.

Toen ik drie jaar oud was, gingen we naar een speciale plek waar wonderen zouden gebeuren. De zon danste, dat zouden de mensen zeiden . Maar ik herinner veel meer dan een dansende zon. Ik stond dicht bij mijn moeder en iedereen keek naar de zon als het van verschillende kleuren werd. Maar ik zag iets anders vooraan de zon. Een mooie vrouw met opende armen aan mij kijken. Ik dacht toen dat iedereen zag wat ik zag en dat was normaal voor mij. Maar jaren later vroeg ik mijn moeder af. Zij keken zagen alleen maar aan de zon, een en geen vrouw.

Toen ik tien jaar oud was, lag ik op mijn bed. Mijn opa was ziek in de ziekenhuis. Mijn grote zus sliep meestal met een witte "Precious Moments" slaapjurk. Die nacht, ging ik naar de WC. Als ik terug kwam ik zag ik dat mijn zus ook wakker was (dat dacht ik). Ik lag weer op mijn bed maar dan zie ik dat de persoon geen zwarte haar had. En toen ik naar mijn zus' bed keek zag ik dat ze nog in slaap was. Ik keek terug naar de deur, de figuur vlotte. Het was bij de deur en dan verdween het. Ik deed trok mijn deken boven mij op over mijn. Ik was bang, maar later viel ik in slaap. Een paar dagen later, was mijn opa dood. Ik geloof dat het was hem was, en dat hij wilde alleen maar 'doei' wilde zeggen.

Toen ik dertien was sliep ik in de mijn kamer met mijn zusje. Ik was door een nachtmerrie wakker geworden. Daarna begon ik om te bidden want zo om nachtmerries weg te houden heb ik geleerd. En op dat precies moment alles ging stil (we sliepen allemaal met de radio aan). Er was een luid wind neus. En voelde ik warm. Ik zag hoe iets schijnt naast die kant waar ik warmte voelde. Maar ik zag niet zo goed omdat ik bang was. Op de andere kant van de bed zag ik nog meer licht. Het was zo mooi en goud. Die, geloof ik zonder duidelijkheid, waren engelen . Alleen maar een stralende goudde licht die mij warm maakte. De engel zeg iets aan mij die ik voor mezelf wilt houden. Maar het maakte mij beter. Zijn laatste woorden aan mijn geest waren "that is all". Ik hoorde de wind weg gaan en daarna de radio was terug aan. Ik keek helemaal rond mij. Maar nu waren zij weg. Ik voelde me blij en daarna kreeg ik nauwelijks meer nachtmerries.

Deze zijn drie van veel meer gebeurtenis die ik meegemaakt heb. Daarom geloof ik alles tot je aan mij kan bewijzen dat het niet waar is. Daarom zeg ik dat mijn leven zo magisch is en alles liefde is.

Over Dode Vogels: Waar zijn zij?

Dit is een kleine essay.

Er zijn helemaal door bij de honderd. Er zijn groot, klein, kleurig, donker, en wat al niet. Je ziet hun vliegen en spelen, over het water, over het straat, over het dak, en waar dan ook. Maar elke keer, als ik naar hun kijk, vraag me altijd af, ‘waar zijn de doden vogels bij?’ Ik kon nooit de antwoord voor deze vraag vinden. Vandaag, hoe dan ook, beslist ik om even door het internet te zoeken. Waar zijn alle die doden vogels en hoe komen zij tot het eind van hun leven?

Met olifanten zijn er onderzoeken rond hun rouwproces. Als een olifant is om hun leven gekomen, zie je de andere olifanten van de troep huilen, verdrietig en ook zie je zij als zij de overleden olifant begraven. Het is nog niet duidelijk of die olifanten gaan bij hun zelf naar een olifanten grafveld of niet. Met dolfijnen hebben de onderzoeken een rouwproces ook gezien. Als een dolfijn dood gaat, dan blijven vanaf een par tot een dozen of meer bij het kadaver. Zij laten niemand dichtbij hem. Als een vogel probeert de dier te eten, dan schrikken de dolfijnen de vogel weg.

Ik had niet veel onderzoek gevonden dat over het dood van vogels ging, maar het was van mijn idee dat vogels gingen ook ergens zodat zij kunnen aan hun zelf doodgaan. Want ik heb bijna nooit een vogel dood op de straat gezien. Die paar dat ik dood zag waren door een glas, of misschien een dier, or iets anders. Maar dan denk ik over de oude vogels, waar zijn die eigenlijk? Op deze link heb ik een mooi statistiek kaart eindelijk gevonden. Volgens de kaart het meeste vogels gaan dood vanwege glazen ramen. Andere reden kunnen katten, kabels, auto’s (maar ik denk dat kan ook onder ramen gaan) en pesticide zijn.

In conclusie, de meeste vogels slaan tegen glazen ramen en daarna worden zij door katten gegeten. Als het over oude vogels gaat, of naturel dood, weet ik nog niet precies. Maar er zijn spraken van zulke vogels dat naar een veilig plaats gaan tot zij beter voelen of zij dood zijn gaan. Ook zijn er sprake dat er zijn niet zo veel oude vogels, want het is moeilijk met die risico’s om oud te worden.

30°C ☼

Puerto Rico is synoniem van 30C graden, tenminste in de stuk waarin ik gegroeid heb. Het is altijd rond 30C en soms 40C op zomer. Ik herinner me als ik naar de ijswagen zonder schoenen op een hete zomer rende. De harde zwarte vloer zit er heet uit maar dat maakt helemaal niet uit, niet aan een 10 jaar oud meisje wie lekker koude ijsjes wilde eten. Ze riep aan haar papa, “kom snel!” want ze had de ijswagen gewoon gestopt zodat haar vader met de centjes zou komen. Anders ging de ijswagen snel gewoon weg. Het ijsje moest je snel opeten. In een ogenblik smelt het. Mijn handen werden vol met ijsje, maar dat maakt het helemaal niet uit, niet voor mij. Als ik klaar met de ijsje was, en ik nog het heet had dan deed ik mijn andere kleiding aan en speelde met de slang.

Op de strand voelde je jouw voeten brandend. Ik speelde met de zand en herinner me nog hoe het voelde. Het warmte, het aanvoelen, hoe het langzaam door mijn vingers viel. Een beetje water en was het prima. Ik kon het veel dingen maken, maar mijn favoriete ding was altijd onder de zand te leggen. Het was een soort van gelukkig sensatie, alle die zware natter zand over mijn lichaam. Misschien omdat ik een deel van de aarde en de zee voelde.

Ik kon simpele jurken elke dag gebruiken, zonder kleiding slapen, lekker in koude water douchen, altijd van ijsjes genieten zonder het vrees om koud te hebben. Op zomer s ‘middags lekker bij de balkon een dutje doen. Er was geen nodig om schoenen te kopen, een paar slippers was meer dan genoeg. Naast de boom, van lekkere mangos met mijn familie genieten. Altijd zonder zorg. Want als je een kind bent in een Puertorrican zomer, dan weet je zeker wat vrijheid echt betekend.

Mis ik het? Soms. Maar net als de andere Nederlanders, probeer ik om een beetje van de zon te genieten want hier je weet nooit wanneer zie je het weer. Vandaag voelde ik het heet over mijn huid, met de McDonalds geur achter mij, juist net als mijn oude thuis.

Mijn Droom

Het is door een droom begonnen.

Een meisje wachtte voor de grootte huis in een rode jurk. Het was koud en winderig. Ze was de dochter van de vrouw die heeft de man van de huis getrouwd. Maar haar moeder was overlijden. Haar vader heeft een nieuwe vrouw getrouwd maar die was niet aardig. De vader heeft ook overlijden en dan was ze alleen met de vrouw. De vrouw heeft haar eruit van de huis gegooid. De meisje wilde mooi jurken maken net als haar moeder voor de hele koninkrijk.
 
Er was een winterstorm toen zij weg moest. Het was zo koud dat haar huid pijn deed. Gelukkig, heeft ze een grootte boom gevonden en ging binnen het in. Als ze naar boven de boom liep, met elke stap werd de trap geïllumineerde. Mooie bloemen en glimmende bladeren groeide. Een lied begon, 'alles dat je wilt doen, je kan het je doen!'. De lied werd steeds luider als zij hoger ging.

Naast de boom stond een gebouw. Het gebouw was de boom aan het vernielen. Maar de dieren van de hele koninkrijk, door zingen, begonnen om te dansen. Een man met een boekentas ging ook naar boven het gebouw. In principe wilde hij de boom vernielen. Maar de boom groeide groter. Toen het dat deed, begon het gebouw om te breken. De dieren gingen door met het lied. De man gaf het op en begon de dieren om te helpen. Toen de lied aan het eind kwam, sprong de man uit de gebouw omdat het gelukt was. Net als een muzikaal, 'alles dat je wilt doen, je kan het je doen!!!' De boom heeft gegroeid en de bos was geredden.

Na de verhaal zat ik in de oude huis van de meisje. De vrouw was een heks en ik heb haar uit het huis gegooid. De mensen maakten een lijn om mijn handtekening in de boeken te krijgen. Ik was een schrijver en ik heb net dat verhaal geschreven.

Zo was mijn droom begonnen, door een droom.

Wie ben ik? Wie zijn we?

Ik geloof dat wij als volwassenen nog een stuk van onze kindertijd dragen. Onze dromen en fantasieën blijven nog binnen ons zelf. We wilden van alles zijn. Op het eind willen wij grote mensen met groot belangrijke verantwoordelijkheden zijn. Als je een kind bent mag je van alles zijn, je mag alles dromen en alles hopen maar als we groeien en volwassenen worden krijgen wij minder keuzen. Ofschoon geloof ik nog dat wie wij in onze jeugd waren, zijn we zo nog, allen maar in een verschillende manier.

Wie was ik?

Ik was de stilste kind ter wereld. Ik was altijd over alles nieuwsgierig maar ook te verlegen om iets te vragen. Ik wilde niemand met mijn vragen of behoeften ergeren. Ik voel me beter als ik het alles mezelf doe. Ik durfde nooit om hulp te vragen. Ik wilde het beste te zijn en iedereen op mij trots maken. Ik wilde verhalen maken en tekenen. Ik wilde het beste tekenaar ter wereld worden. Ook wilde ik een antropoloog zijn, meer over oude civilisaties leren en oude geheimen ontdekken. Ik was altijd een zelfstandig en verlegen kind.

Ik vond het eng met mensen te praten, met uitzondering van mijn familie en mijn leraren. Ik haatte van eten en vond ik het een tijdverspilling. Maar ik droomde, ik droomde veel en altijd, dag en nacht. Ik leerde om te vliegen net als je zwemmen leren. Ik leerde om te luisteren net als je praten leren. Ik leerde de verkeerde dingen voor deze leven en ik dacht, wie zou ik in de toekomst zijn, als ik niet aan deze wereld paste?

Wie ben ik nu?

Ik ben nog stil als ik jou niet goed ken. Ik ben nog nieuwsgierig maar nu word het een beetje moeilijk om nieuwe dingen te vinden. Ik kan nog niet zo goed over dingen vragen. Ik liever nog van kijken en luisteren. Ik vind het nog beter als ik kan iets mezelf doen. Ik wil niet meer de beste zijn maar mijn beste doen. Ik wil niet meer mensen trots op mij maken, maar me trots op mezelf maken. Ik wil graag veel schrijven en veel boeken met mooi tekeningen maken. Als ik nog niet met iedereen kan praten, dan wil ik wel aan iedereen schrijven.

Ik wil nog veel uit de wereld ontdekken maar dat wordt nu makkelijker met technologie. Ik houd nu van koken en zeker ook van eten. Ik droom nog, ik voel me me als ik nog in een droom leef. Misschien. Ik heb gevlogen, naar een nieuwe land en een nieuwe leven. Ik leer nu om te praten, niet met de taal, maar met mijn hart. Ik weet het nu dat misschien kan ik aan deze wereld passen en ik moet allen maar mezelf durven te zijn. Zelf als mensen mijn raar vind.

Ik probeer nog om iemand te zijn, juist toen ik een kind was. Maar ik geloof nu dat ik niet de enige ben. Dat iedereen wil iemand zijn, en dat is een droom van uit onze kindertijd dat zou nooit weg gaan.

STARGATE SG-1

Lang geleden was ik een grote fan van het TV programma Stargate SG-1. Ik begon er te kijken vanaf de derde seizoen. Ik keek terug aan de eerste en tweede seizoen en ik werd eraan verslaafd. Elke week, voor zeven jaren, wachtte ik om de nieuwe episode. Mijn favoriete personage was Dr. Daniel Jackson. Maar voor ik door ga, laat mij even uitleggen waarover het programma gaat.

Stargate SG-1 gaat over een interstellair portaal welke wormholes kan maken om naar anderen werelden door de Melkweg te reizen. Ik ben niet zo gek over interstellaire ruimte verhalen net als ‘Starwars’ en ‘Startrek’. Voornamelijk, het reden waardoor ik Stargate zo leuk vond, was dat het over de aarde, planeten en ruimte ging en niet allen over ruimte en ruimteschip. Ook was het achtergrondverhaal over antieke civilisaties. Het verhaal begon toen een stargate in Egypt was ontdekt.

De team SG-1 ging van planeet tot planeet op zoek naar nieuwe technologie en de geheimen van het universum. Het had van alles. Romance, avontuur, spanning, action, mysterie en mijn favoriete, mythologie. Na tien jaren van uitgezonden, het was opgezegd. Ik was niet blij mee, maar wel tevreden. Tien jaren van een TV programma is lang genoeg. Iets langer en misschien het zult saai worden. Alleen mis ik het avontuur en de personages. Het was mijn favoriete programma ooit. Ik wil graag op een dag de hele seizoenen collectie hebben.

Heerlijk!

Het was lekker heet vandaag! Ik werkte snel en het was al lang sinds ik zo veel heb gezweet. Ik voelde me terug in Puerto Rico. Eindelijk deed ik mijn sandalen en een gewone trui aan. Na werk ging ik met mijn vriend en zijn zusje naar Taste of Amsterdam. Het was een soort festival van eten waarbij je verschillende soorten van hapjes nemen. Ik heb een heerlijk BBQ Burger, BBQ garnalen en Turkse wraps. Als toetje, een mango cup-cake. Goed gegeten en lekker van de zon met mijn vriend en schoonzus genoten.

Een dag met stralende zonneschijn

Ik had niet zo’n warme zon in veel maanden gevoelen. Het laatste keer was in augustus van het laatste jaar, denk ik. Toen gingen we kamperen en heb ik lekker ijsje onder de zon gegeten. Vandaag moest ik werken, dus voelde me echt heet binnen de kamers. Gelukkig was ik vroeg klaar met werk en werd ik blij om zonder jas noch trui naar buiten te gaan. Ik herinnerde me aan Puerto Rico en de altijd hete zon. Het was lekker om zo’n warm terug te voelen. Helaas kreeg ik niet de baan. Maar slechte nieuws onder zo’n stralende zonneschijn zijn niet zo slecht. Ik heb mijn beste gedaan en nu moet ik weer proberen. Bedankt lieve zon voor een mooie dag!

Koffie Drinken

Ik verveelde me een beetje met het rooster daarom zal ik nu even over willekeurige thema’s schrijven.

Koffie

Ik drink koffie sinds ik me herinneren kan.

Toen ik twee jaar oud was, vertelt mijn vader, dat ik de melkfles met daarin een beetje koffie dronk. Ja, veel mensen zeggen dat dat slecht was maar het was echt een klein beetje. Maar een lepel of zo. Maar toen ik opgroeide dronk ik meer koffie. Nu ben ik aan koffie verslaafd. Als ik uitslapen wil dan moet ik eerst uit bed komen om koffie te drinken. Ik kan gewoon ook een beetje koffie drinken voordat ik slapen ga. Koffie maakt me niet wakker hoor, het is gewoon om de hoofpijn weg te houden. Het is een soort van slaperige hoofdpijn. Maar van de koffie word ik niet helemaal wakker, alleen maar attent. Ik krijg er ook echt actieve dromen van en actieve en diepe dromen zijn altijd leuk. Ik ben wel verslaafd aan koffie maar ik drink er nooit meer dan een of twee kopjes van met melk per dag. Meestal een en als ik wil dan ook een beetje ’s avonds na het eten. Als ik veel achter de computer werk dan drink ik er nog een, maar dat gebeurt zelden.

Dus, ik houd van koffie. Maar soms zou ik willen dat ik zou kunnen blijven slapen zonder daarvoor uit bed te moeten komen.

LvdW: Jueves door La Oreja de Van Gogh

Vrijdag en zaterdag van het laatste week heb ik niks geschreven. Sorry, maar tja, ik was een beetje druk en moe op het eind van de dag. Maar hier ben ik weer.

Dit is een super mooi liedje van de Spaanse band, La Oreja de Van Gogh

Donderdag

Als ik een stukje mooier en slimmer was,
Als ik speciaal en een model was,
Misschien zou ik de wagen durfde te oversteken.
En aan jou ‘wie ben jij?’ te vragen.

Je zit vooraan mij en je kunt je niet voorstellen
Dat ik voor jou mijn mooiste rok aan heb gedaan.
En toen je aan de ramen gaapt
worden mijn ogen vol.

Opeens kijk je naar mij, ik kijk naar jou en jij zucht.
Ik doe mijn ogen dicht en jij kijk aan anders ergens.
Ik kon bijna geen adem nemen en voel ik zo klein en begin ik om te trillen.

En zo gaan de dagen vanaf maandag tot vrijdag door,
Net als de zwaluwen van uit Beckers’ gedicht.
Van station tot station,
Ik vooraan van jou, we wissel onze stilte uit.

Opeens kijk je naar mij, ik kijk naar jou en jij zucht.
Ik doe mijn ogen dicht en jij kijk aan anders ergens.
Ik kon bijna geen adem nemen en voel ik zo klein en begin ik om te trillen.

En dan gebeurt het, mij lippen worden wakker,
Ze zeggen stamelend jouw naam.
Volgens mij denk jij dat ik een stommen meisje ben en ik wil dood gaan.

Maar de tijd staat stil.
Je komt naar mij en zeg, “Ik ken je nog niet maar ik heb jij al gemist.”
Elke s ’ochtend beslis ik voor deze trein in plaats van de directe.

We zijn bijna daar, op deze speciale dag van 11 van mei die heeft mijn leven verandert.
Je pakt mijn hand en wij komen binnen een tunnel die de licht uitdoet.

Ik vind jouw gezicht dankbaar aan mijn handen, ik word moedig en ik kus je op jouw lippen.
Je zegt dat je van mij houdt en ik geef je de laatste adem van mijn hart.