Wat veel heb ik uiteindelijk hier in 2013 geschreven! Drie jaar later, ben ik bezig met het voorbereiding voor de NT2-II exam.
Het is wel moeilijk, en soms ben ik erg moe. Op mijn werk moet ik veel denken en praten. Als ik thuis kom moet ik het boodschappen doen en koken. Soms moet ik ook schoonmaken. (Want in een slordig huis voel ik me niet zo lekker.) Daar intussen moet ik nog een tijdje apart om te studeren zetten. En op de laatste moment van de dag zit ik lekker op de bank met mijn liefde een programma te kijken en over de dag te praten (bijna altijd in het Nederlands.) Maar toch ben ik moe.
Ik weet dat het gaat wel lukken. Ik weet dat ik goed voorbereid ben voor de examens. Maar toch heb ik een gevoel van gebrek. Weet ik voldoende preposities combinaties? Kan ik een nieuw woord nu alleen door het context begrijpen? Zou ik alleen maar in het Spreken examen babbelen? Die laatste geef me angst. Ik ben niet van korte zinnen maken en naar de punt gaan… daarin ben ik zeker geen Nederlander.
Het is wel spannend. En ik geniet van mijn studietijd. Ik was altijd een wiskundig meisje wie van alles wilde leren. Maar nu werd het nog een keer serious. Ik moet die examens halen als ik hier willen blijven. Dus voel ik me een beetje onder druk gezet. Maar dan denk ik over na, als ik klaar ben, heb dan meer tijd om aan astronomie te besteden, eveneens aan boeken en tekenen. Ik kan gewoon terug naar mijn grote liefdes gaan. Toch ik een beetje moe ben, wordt het makkelijker, spreek ik sneller, denk ik en droom ik in het Nederlands. Toch merk ik het verschil en dat is van waarde. Desondanks hoe moe ik ben, ga ik door. Ik kan het, juist net als die droom die me geinspireerde om hier naartoe te durfde komen.
Geen opmerkingen
Een reactie posten