Puerto Rico is synoniem van 30C graden, tenminste in de stuk waarin ik gegroeid heb. Het is altijd rond 30C en soms 40C op zomer. Ik herinner me als ik naar de ijswagen zonder schoenen op een hete zomer rende. De harde zwarte vloer zit er heet uit maar dat maakt helemaal niet uit, niet aan een 10 jaar oud meisje wie lekker koude ijsjes wilde eten. Ze riep aan haar papa, “kom snel!” want ze had de ijswagen gewoon gestopt zodat haar vader met de centjes zou komen. Anders ging de ijswagen snel gewoon weg. Het ijsje moest je snel opeten. In een ogenblik smelt het. Mijn handen werden vol met ijsje, maar dat maakt het helemaal niet uit, niet voor mij. Als ik klaar met de ijsje was, en ik nog het heet had dan deed ik mijn andere kleiding aan en speelde met de slang.
Op de strand voelde je jouw voeten brandend. Ik speelde met de zand en herinner me nog hoe het voelde. Het warmte, het aanvoelen, hoe het langzaam door mijn vingers viel. Een beetje water en was het prima. Ik kon het veel dingen maken, maar mijn favoriete ding was altijd onder de zand te leggen. Het was een soort van gelukkig sensatie, alle die zware natter zand over mijn lichaam. Misschien omdat ik een deel van de aarde en de zee voelde.
Ik kon simpele jurken elke dag gebruiken, zonder kleiding slapen, lekker in koude water douchen, altijd van ijsjes genieten zonder het vrees om koud te hebben. Op zomer s ‘middags lekker bij de balkon een dutje doen. Er was geen nodig om schoenen te kopen, een paar slippers was meer dan genoeg. Naast de boom, van lekkere mangos met mijn familie genieten. Altijd zonder zorg. Want als je een kind bent in een Puertorrican zomer, dan weet je zeker wat vrijheid echt betekend.
Mis ik het? Soms. Maar net als de andere Nederlanders, probeer ik om een beetje van de zon te genieten want hier je weet nooit wanneer zie je het weer. Vandaag voelde ik het heet over mijn huid, met de McDonalds geur achter mij, juist net als mijn oude thuis.
Geen opmerkingen
Een reactie posten