Dit is de eerste stuk van vrijdags thema. Ten eerste ga ik een beetje schrijven over wat ik lees. Vanaf volgende week zou ik een soort recensie per gelezen stuk maken. Dit betekent, elke week, ga ik met mijn eigen woorden over wat aan de hand is met de verhalen schrijven. Ik lees meestal in Engels, maar voor deze blog, zal ik ook in Nederlands lezen.
Voor Engels, ben ik nu de tweede boek van de Divergent Trilogie door Veronica Roth. Het eerste boek was “Divergent” genoemd. En die tweede, “Insurgence” (oproerig). De verhaal is over een maatschappij in de toekomst en een meisje. In deze maatschappij hebben ze vijf facties van verschillende soort van mensen. Elke sectie is in verschillende eigenschappen gebaseerd. Als je zestien bent, dan moet je een van die vijf kiezen. Als je niet goed door gaat, dan ben je alleen en zonder factie. De vijf facties zijn: stoutmoedig (voor dapperheid), vrijmoedigheid (voor openheid), vriendschap (voor vrede), zelfverloochening (voor onbaatzuchtigheid) en wijs (voor intelligent). De tweede boek, die nu lees, begin op het eind van de eerst. De maatschappij en plot zijn best raar maar, het is maar een roman, het hoef niet waar of geloofwaardig te zijn. Ik heb het niet zo ver gelezen, want ik ben ook bezig met het lezen van “De Groene Amsterdammer” tijdens mijn bus reis. En ook de boek in het Nederlands voor ik slaap. Dat brengt me naar de andere punt.
Voor Nederlands lezen, heb ik “Wolkenatlas” door David Mitchell gekregen. Dit heb ik met munt geld van mijn werk gekocht. Een Koreaanse familie heeft 10.00 euro als tip aan mij gegeven. Goed eh? Die boek wilde ik al lang lezen. Ik heb al de film gezien, het was echt goed. Raar op eerst, maar dan niet. Misschien het boek is ook raar, maar ik wil proberen. De romans heeft 7… denk ik, 7 verschillende verhalen van mensen die van leven tot leven elkaar tegen komen. Reïncarnatie. Elk verhaal is anders, maar elk verhaal heeft iets van het andere. Moeilijk om te lezen maar niet onmogelijk. Ik ben niet ver genoeg om iets over te schrijven. Maar tot nu toe, is saai. Haha, tja, dat is de waarheid. Maar het is zo omdat ik ben net begonnen, en de plaats is in 1969. Ik houd niet zo veel van oude tijd romans, maar dit stuk is belangrijk voor de rest van het boek. Dus, moet ik door lezen.
Geen opmerkingen
Een reactie posten